We hebben deze week afwisselend gewerkt met de choreograaf,de regisseur en de componist.

Qua dans zijn we aan de ene kant veel bezig met oefeningen om leniger te worden en goed te vallen. De grond is je beste vriend met dansen, zeggen ze, maar ik heb voorlopig nog overal blauwe plekken.
Daarnaast zijn we samen met de choreografe, Jeanine, bezig om de dansen te maken. Zij vraagt ons om symbolische bewegingen te maken die voor ons een betekenis hebben. Om die bewegingen daarna om te zetten in een dans. Zij geeft dan aanwijzingen hoe we dat verder kunnen uitwerken. We zijn begonnen met individuele bewegingen en zijn die nu om aan het zetten in een gezamenlijke dans, waarbij we ook meer samen doen en elkaar aanraken. Ik vind het heel interessant om zo te werken.

Met Joost (de regisseur)zijn we aan het werken aan de teksten. Ook hij ontwikkelt het stuk echt samen met ons samen. Hij heeft natuurlijk wel teksten van de jongeren die hij heeft geïnterviewd, maar hij probeert met ons uit hoe hij dingen kan laten werken. Ik heb een gedeelte geoefend waarbij ik vooral met mijn gezichtsuitdrukking stil moet acteren. De groep staat om mij heen en zij roepen allemaal woorden die mijn gedachten zijn. Aan het einde moet ik gaan schreeuwen omdat ik er gek van word.
Daarnaast hebben we met een stuk tekst over het leven op het plein gewerkt. Daarbij moeten we allemaal om beurten opkomen en dan een zin van de tekst zo zeggen dat het in elkaar overloopt. Verder heb ik een monoloog over een jongen die vertelt dat hij gezien heeft hoe iemand in het gezicht geschoten werd.

Met Bart, de componist werken we aan de liedjes. Eigenlijk zijn het vaak geen liedjes maar een paar zinnen die herhaald worden en die we soms ook als een canon zingen. Hij probeert dingen met ons uit en vraagt ook vaak onze mening. Ik heb nu wel een voordeel van mijn zanglessen. Voor de rest zijn we ook geluiden aan bedenken om het erg te laten lijken alsof we in Egypte zijn.