Zaterdag 29 Oktober was onze eerste repetitie. Ik vond het erg spannend, want dit is de eerste keer dat je samen bent met de groep waar je de productie mee gaat maken. Ik kwam binnen bij fort B, de repetitieruimte, een paar spelers waren er al. We maakte een praatje, over dat de regisseur ons heel laat had gesmst dat de repetitie niet om 10 uur begon maar om 1 uur. Er was totaal geen spanning, iedereen was heel relaxed.
Toen Joost als laatste binnenkwam gingen we direct beginnen, en was het theeleuten voorbij. We begonnen met een opwarming. Wat ik direct merkte is dat niemand bang was oogcontact te maken.
Na de opwarming gingen we te werk. We hadden een (huiswerk) opdracht mee gekregen. Je moest een stukje maken over een revolutie die jij zelf hebt gehad. Ik deed als eerste mijn stukje. Erg spannend. Het is namelijk een persoonlijk stukje tekst dat ik had geschreven, en dat ga je dan delen met mensen die je totaal niet kent. Zo kregen we hele verschillende mooie stukken. De een vertelde door te danse, de andere een met een tekstje. Weer een andere had daadwerkelijk een klein toneelstukje. Maar iedereen bleef geconcentreerd luisteren en je werd niet voor paal gezet. Dat vond ik erg fijn om achter te komen dat je dit gewoon kan op de eerste repetitie, zonder bang te zijn.
We kregen onze eerste teksten, 5 A4tjes waren het. Het zag er best wel raar eruit, niet de zinnen maar hoe het op papier stond. Er stonden zinnen midden op het papier en op het einde, bijna een kunstwerkje. Maar toen we gingen repeteren werd alles al duidelijk. Ik vond en vind de teksten nog steeds heel heftig, er word namelijk gewoon over een revolutie gepraat door een leeftijdgenoot van mij. Hierdoor ga ik wel nadenken over hoe ik er eigenlijk in het leven voor sta. Gewoon iemand vele kilometer verder op, is aan het vechten voor vrijheid. En wat die personen allemaal mee hebben gemaakt, viel wel als een bom. Vooral omdat wij dat dan uitspreken. Wij, mensen die het allemaal maar goed hebben. Dat vind ik wel heftig, dat wij straks dan op een podium staan, teksten roepend die Egyptenaren zeiden en vertellen over dingen die zij hebben meegemaakt. Waar wij ons eigenlijk helemaal niks van kunnen voorstellen. Tenminste ik.