Wrede repetitie! Direct aan het begin bleken alle vier mijn harde kern knakkers afwezig te zijn. Aanwezig (en hoe) waren daarentegen vier nieuwe gasten; Nando (die in ieder geval minstens twee keer hard heeft geroepen dat hij theater haat), Benjamin (die mij bijna dreigend zei altijd af te maken wat hij begint. Supergast, Bonefaas (okay, hij spreekt in een heel verlegen dynaniek, maar zingt als een malle!) en daar was opeens ook Federico (half italiaans, dus met die stem zit het wel goed!). Federico was spontaan komen aanlopen en deed mee, ondanks dat hij bijna niks wist van dit project. Benjamin en Bonefaas waren gekomen naar aanleiding van mijn getetter op het ROCvA, en Damn!; wat een goede, geconcentreerde en volwassen gozers.rnrnDe groep is nog onevenwichtig, maar dat mag geen wonder heten. Het zorgt wel voor onrust, en die moet verdwijnen. Individueel gebeuren er prachtige dingen, iedereen laat op z'n eigen manier zoveel moois zien, maar als groep loopt het nog niet. Nog niet.
Dinsdag was er extra hulp in de persoon van Marjan Barlage van theatergroep DOX. Heel goed om zo'n repetitie samen te doen, een extra oog te hebben voor de groepsdynamiek, om de aandacht te verdelen tijdens de scenes en oefeningen. Vanaf nu ga ik weer alleen de repetities in, maar ben wel van plan om mijn twee productieleiders, Jaleesa en Ruben, meer in te zetten om de energie en focus te bewaken. Geweldige scenes geprobeerd, en de jongens waren te gek, zowel in spel als in het zingen. Hoewel ik nu weer opnieuw kon beginnen met de aria, zat het eerste deel een heel stukk sneller dan voorheen, en hebben ze uiteindelijk ook de aria kunnen zingen in een begin van een scene. Wel eens zeven jongens iemand denkbeeldig he-le-maal naar God zien slaan, en daarna Siegfried horen zingen? Scary stuff, maar gek genoeg ook ontroerend...