Repetitiedag 4 voor BITCH!
De eerste dag dat een van mijn twee productieassistenten aanwezig is. Ruben Sanchez blijkt een schot in de roos; heel opmerkzaam, en vooral, heel belangrijk; niet bang om te zeggen wat hij denkt!

Voor aanvang van de repetitie sta ik te kijken naar twee rappers en een DJ die mega vette beats door te ruimte slingeren en daar vol getatoeëerd helemaal los op gaan. Als het nummer is afgelopen ga ik de ruimte binnen, en laat ze weten dat ik ontzettend heb staan genieten van hun energie en hun overgave. Vervolgens vertel ik hen over BITCH!, leid zo'n beetje in waar het over gaat, en slinger dan het Schmiedelied voor de 100e keer de ruimte in, om de oren van die übercoole gasten. Zo gaaf! Wat er dan allemaal niet in die gezichten gebeurd! Nog mooier is, dat ze, als ik eenmaal helemaal mijn verhaal heb afgemaakt, zeggen dat ze volgende eek van de partij zijn. DAt zou nou echt he-le-maal wappy zijn. Maar goed, het is nu niet bepaald de eerste keer dat ik die belofte hoor...

Op de repetitie was ik met zeven man, aangezien ook vanavond er een aantal jongens niet waren komen opdagen die ik echt had verwacht, en er een aantal anderen afwezig waren met reden. De harde kern van het eerste uur was weer present, min één, en ik begin echt op hen te bouwen.

Halverwege, toen de mannen al flink moe-gezongen waren, begon ik met het repeteren van scènes. Nu zit ik vol ideeën en beelden, maar heb ik mij, ambitieus, voorgenomen te werken vanuit hun beleving en ervaring. Maar de jongens wilden nu toch echt even weten wat ik nu van plan was. Wat ga je doen? Wat is je idee? Wat wil je van ons?

Zulke goede en terechte vragen, en ik maar even twijfelen of ik daar nu concreet op wilde antwoorden of juist niet. Wil ik dat de voorstelling zich vanuit niets ontwikkeld, en kan dat wel, als ik met zulke sterke ideeën rondloop? Of ga ik ze nu een kader geven en hen daardoor laten inspireren?

Ik koos voor het laatste, en dat bleek, in ieder geval voor vanavond een goede keuze te zijn; ze gingen als een speer. heel veel energie, en vooral; heel veel ( veel meer dan ooit) ideeën, plannen, beelden, eigen inbreng.

Tussenstand; ze kennen nu ongeveer éénderde van de aria, beginnen meer en meer een beeld te krijgen van de richting waarin we werken, en hun klank wordt steeds voller en massiever.
Stelletje macho's toch. Echt hoor; zet een groep mannen bij elkaar, en het gaat altijd dezelfde kant op. De testosteronbommen vliegen over en weer, zelfs als ze worden verborgen achter een masker van timide en bescheiden gozers.

Donderdag nog één keer naar een aantal ROC klassen, daarna moet het maar afgelopen zijn; met deze groep ga ik het doen. Op z'n grootst, als iedereen komt, heb ik er zo'n 12 tot 14. Zou super zijn als we die alle 14 hadden de 26e november...