Een prachtige laatste avond in Utrecht, met eindelijk weer eens een volle bak en lekker terrasjesweer. Hadden we wel verdiend na al die dagen met regen en modder. Na vijf dagen Peptalks moeten we ons 'huis', de Brandtoren, verlaten en opgeruimd achterlaten. Terwijl de zangeressen nog lekker uit hun dak gaan, ga ik thuis mijn auto halen. De rest van het productieteam maakt intussen de banieren los (we krijgen nog instructie dat we de losgeknipte tiewrapjes niet zomaar op de grond mogen laten vallen). Het lijkt een chaos, die Parade, maar dan blijkt het toch een heel georganiseerde chaos te zijn. Er zijn strenge regels waar je met de auto mag komen, hoe je het terrein moet bereiken, waar je mag staan om te laden en lossen. Het lukt me om op steenworp afstand van de tent te komen waar de spullen inmiddels staan opgestapeld. We hadden erop gerekend minstens twee keer te moeten rijden, maar dan bezorgt mijn Cliootje -15 jaar oud- me toch na al die jaren nog een verrassing. Alle 35 krukjes, banieren, snoeren, tassen, passen er in één lading in. En zelfs Wout de technicus kan nog meerijden. 'Zo wil ik niet naar Zuid-Frankrijk- verzucht hij nog met z'n benen in z'n nek, maar tot de Biltstraat is het te doen. Daar zetten we alle spullen in de opslag waar ze trouw op ons zullen wachten tot de volgende rit, naar Amsterdam!