In aanloop naar de conferentie 'Wie is er bang voor amateurs' (door het TIN i.s.m. Kunstfactor en het Fonds voor Cultuurparticipatie) over de samenwerking tussen professionals en amateurs, schreef Arthur Wagenaar van Susies Haarlok een blog over hun voorstelling Veldwerk:

door Arthur Wagenaar

Onze nieuwe voorstelling heet Veldwerk. Met mobiele opname-apparaatjes gaan we de straat op, in elke plaats waar we spelen opnieuw.

'Meneer, wij gaan een concert spelen en voor de songteksten willen we verhalen van buurtbewoners gebruiken, mogen we u wat vragen?'

'Nee, ik hou niet van muziek.'

'Mevrouw?' 'Maar ik ben helemaal niet bijzonder hoor... ik maak nooit wat mee!'

Ook een nieuwsgierig makende reactie: 'dat vindt mijn baas misschien niet goed...'

Soms wilden mensen niet praten, of durfden ze niet. Maar meestal wilden ze maar al te graag, en werden we overstelpt met de meest intieme details. Mensen blijken verrassend makkelijk bereid hun sores te bespreken met volstrekte vreemdelingen.

De afgelopen maanden hebben we vele ontmoetingen gehad. We spraken over de stad, het platteland, de buurt, over vroeger en nu, over werk, passie en sleur, over Nederlanders en buitenlanders, over vriendschap. Alles hebben we opgenomen, en letterlijk uitgeschreven. Dat levert fantastische verhalen op, in een persoonlijke, steeds wisselende variant van het Nederlands. Want iedereen praat anders. Zo ontstaat de poëzie van onaffe zinnen, gedachtensprongen, haperingen en verhaspelingen, van accent en dialect:

'Vroeger kon je iedereen.' en…. 'Als ik voor mij zeg mag niet, dan nee, jullie ook mag niet, zegtie, nee, dat kan niet.' en…. 'Bliksems! Dat ben een zeearend!'

Lees de volledige blog op de site van het Theater Instituut