Smells Like Tahrir Spirit
Zo luidde de titel van één van voorstellingen op het Yo! Opera Festival 2011. Het verwijst naar de wereldberoemde song van Nirvana 'Smells like Teen Spirit' én naar de omwenteling die dit voorjaar plaatsvond in Egypte, waarbij het Tahrirplein in Cairo symbool is geworden van de vreedzame revolutie die plaatsvond. In het Yo! Opera Festival van 2011 was het uitgangspunt van alle voorstellingen de belevingswereld van jongeren. En -zo werd in die zomer pijnlijk duidelijk- die wereld is sterk in beweging. Jongeren in Egypte en in andere Arabische landen laten met kracht en overtuiging hun stem horen en verbinden zich onderling via een veelvoud aan social media. Die verbinding via het internet is cruciaal voor hen: het maakt machthebbers kansloos in het tegengaan of verbieden van de communicatie die zo ontstaat. De 'Facebook' revolutie.
Facebook, Twitter, Wikipedia, YouTube, vormen van internet die volgens het web 2.0 principe werken: je bepaalt zelf wat je schrijft en wat je deelt met anderen. Met de voorstelling Smells like Tahrir Spirit hebben regisseur Joost van Hezik, componist Bart van de Lisdonk en choreograaf Jeanine Coco dit als uitgangspunt genomen om een opera te maken.
Smells like Tahrir Spirit is ontstaan door persoonlijke verhalen van twee groepen jongeren naast elkaar te plaatsen. Aan alle leerlingen die deze voorstelling bezochten werd gevraagd hun eigen gedachten op papier te zetten. In Egypte werd scholieren hetzelfde gevraagd. Deze teksten werden verzameld, op muziek en in bewegingen getransformeerd. het resultaat werd gepresenteerd op het festival ten overstaan van de jongeren die mee hadden gewerkt aan de totstandkoming van de teksten. Het publiek is zo co-auteur van de voorstelling, die als medemaker zijn eigen tekst terughoort en ziet. Tahrir schotelde de bezoekende schoolklassen een onoverkomelijk dilemma voor: kun je in je eentje de situatie in je land veranderen? Met muziek, dans, spel en tekst (en een hele hoop stoelen) werden in Smells like Tahrir Spirit de drijfveren van persoonlijke keuzes die mensen maken, blootgelegd. 'Misschien ben je alleen - misschien wordt het iets groots'. Een voorstelling door en voor jongeren over onoverbrugbare verschillen, stuitende overeenkomsten en de cruciale, universele vraag: staan we er -ieder voor zich- alleen voor?
Facebook, Twitter, Wikipedia, YouTube, vormen van internet die volgens het web 2.0 principe werken: je bepaalt zelf wat je schrijft en wat je deelt met anderen. Met de voorstelling Smells like Tahrir Spirit hebben regisseur Joost van Hezik, componist Bart van de Lisdonk en choreograaf Jeanine Coco dit als uitgangspunt genomen om een opera te maken.
Smells like Tahrir Spirit is ontstaan door persoonlijke verhalen van twee groepen jongeren naast elkaar te plaatsen. Aan alle leerlingen die deze voorstelling bezochten werd gevraagd hun eigen gedachten op papier te zetten. In Egypte werd scholieren hetzelfde gevraagd. Deze teksten werden verzameld, op muziek en in bewegingen getransformeerd. het resultaat werd gepresenteerd op het festival ten overstaan van de jongeren die mee hadden gewerkt aan de totstandkoming van de teksten. Het publiek is zo co-auteur van de voorstelling, die als medemaker zijn eigen tekst terughoort en ziet. Tahrir schotelde de bezoekende schoolklassen een onoverkomelijk dilemma voor: kun je in je eentje de situatie in je land veranderen? Met muziek, dans, spel en tekst (en een hele hoop stoelen) werden in Smells like Tahrir Spirit de drijfveren van persoonlijke keuzes die mensen maken, blootgelegd. 'Misschien ben je alleen - misschien wordt het iets groots'. Een voorstelling door en voor jongeren over onoverbrugbare verschillen, stuitende overeenkomsten en de cruciale, universele vraag: staan we er -ieder voor zich- alleen voor?
